Finenzo Cycling Team: verslag ACC november 2023
Mijn goede vriend Oscar zegt al jaren dat ik zou moeten crossen. Omdat ik normaal gesproken (in zijn wereld) gezegend ben met een aardig dosisje explosiviteit en ik technisch niet al te onhandig ben (Sorry Os, maar ook in jouw wereld). Ook ben ik net zo kaal als Sven Nys en kannikielgoe een Belgisch accent nadoen. Dat zou ook iets moeten betekenen, niet? In de afgelopen 4 jaar zie ik elke herfst de Amsterdamse Cross Competitie opduiken in de lokale socials en met lede ogen constateer ik elke keer weer dat ik gelukkig niet voldoe aan de inschrijvingseisen. Clublidmaatschap en specifieke licentie zitten me in de weg. Tekort tijd ook nog… en het regent. Maar nu ik een gravelbike heb die stuurt als een crosser en ik in september nog niet te laat was met inschrijven heb ik er maar eens werk van gemaakt. En mijn Vlaamse accent bijgespijkerd.
Mijn 47 mm zwembanden vervangen voor 33 mm bandjes en op Zandvoort maar eens geprobeerd rond te komen. Levensgevaarlijk was die eerste ronde. De snelheid in de tweede ronde gaf aan dat de leercurve relatief stijl kon zijn, dus vertrok ik half oktober naar de cross in Nieuwveen. Nieuw. Veen. Juist ja, na drie weken non stop regen in de polder lag het er zeer plakkerig bij. Ik wilde zonodig net als Nys vroeger rondrijden in de prut en dat is me gelukt. Nou ja, het rondzwalken dan. Hoogtepunten van de dag waren dat er in de zandbak 15 centimeter water stond en dat ik halverwege de rit een renner uit een sloot zag kruipen met zijn fiets achter zich aan en dat ik het niet was. Dieptepunten waren er ook. Drie valpartijen (van mij) waarvan een tijdens de verkenning waardoor ik als een zwart varken aan de start stond. En P30. Nuff said.
Een weekje later was er een snelle cross. P21 en een lesje relativering met betrekking tot de explosiviteit. Ik heb een halve ronde na elke bocht richting de volgende gesprint zoals iedereen deed. Toen was dat hoofdstuk klaar en ben ik maar gewoon gaan fietsen en sturen. Beter. En vorige week stonden we weer tot aan de assen in de klei in Spaarnwoude. Ik bleek de halve cross met een vastgelopen derailleurwieltje gereden te hebben, dat was keurig aan een kant afgevlakt. Ook zat er 4 kilo gras tussen mijn spaken, in mijn derailleur en achter mijn kettingblad. Ketting liep nog best ok trouwens, maar dat was pas nadat alle tandjes van het wieltje afgesleten waren denk ik. Keramische lagers heb je dus echt niet nodig. Nooit. P 30 weer, ik weet genoeg. Inmiddels is het morgen donderdag en staat er in de krant dat het vanaf morgen tot en met zondag gaat regenen. Zondag koers. t’ Is zo-en natte bende, daar komen de mollekes zjuust naar boven. Ik ben d’r nog nie mee weg.
Les 1: Crossen is daadwerkelijk heroïsch, maar het voelt niet zo als je meerijdt
Les 2: Aan een Vlaams accent heb je niks
Les 3: Dapper doordoen!
Heike